Moederdag

Zondag is het moederdag en aangezien ik deze week met mijn hoofd (en hart) even weer op de Filipijnen ben leek het me leuk om een aantal Filippijnse moeders, die ik tijdens mijn reis heb ontmoet, voor te stellen :-)

Ik maak er 'stiekem' een Compassion week van deze week, 

Had je het al door? :-0

-x-x-x-x-x-x-x-

Ik begin met een foto van Mylin (de moeder van onze sponsordochter Erica) en mij.

Door ons moederhart zijn we aan elkaar verbonden. Het maakt niet uit in welk deel van de wereld je woont of je arm bent of rijk, of je twee kinderen hebt of zeven. Een moeder is een moeder. 

Tijdens de reis bezochten we diverse Projecten en bezochten we mensen thuis, in de krottenwijken.

Mama Rosie

We brachten o.a. een bezoek aan moeder Rosie en haar drie jongens; Dionisio (11), Daniël (9) en Dustin (3).

Toen we bij het huis arriveerden troffen we drie verlegen jongens aan op de bank, moeder was niet thuis. Het bleek dat ze weg was, omdat ze op zoek was naar werk. Even later kwam ze alsnog thuis; ze had geen werk gevonden. Wanneer ze wel werk heeft zijn de jongens de hele dag alleen thuis, moeten ze voor zichzelf zorgen. Gelukkig houd een lieve buurvrouw een oogje in het zeil.

Wat zou het met jouw moederhart doen wanneer je je kinderen de hele dag alleen achter zou moeten laten? Met wat voor gevoel zou je op je werk zitten? 

Mama Mary Ann

We brachten ook een bezoek aan een zogenaamd CSP Project van Compassion; een programma speciaal gericht op zwangere vrouwen en moeders met jonge kinderen.

(klik voor meer info over het CSP Programma hier.)

Er werd een feestelijk welkom georganiseerd voor ons, met muziek en getuigenissen. Het was indrukwekkend om te horen welk verschil dit programma in het leven van 

deze moeders maakt.

Ik zat naast Mary Ann en haar baby Mart Cleo. Mary Ann was erg verlegen, een beetje schuchter, maar Mart Cleo niet. Op een gegeven moment strekte hij zijn armpjes naar me uit en voor ik het wist zat hij bij mij op schoot. Ik genoot, ik miste mijn eigen dames natuurlijk en het was fijn om even lekker met een kindje te knuffelen :-)

Mama Cariza

Van alle huisbezoeken maakte het bezoek aan Cariza en haar familie de meeste indruk op mij. 

Cariza heeft nog steeds een speciaal plekje in mijn hart.

Cariza is 22 jaar en heeft drie kinderen. Ze woont met haar gezin in een kleine ruimte boven in een gammel gebouw. Je bereikt de kamer via een smalle, gammele trap. 

De ruimte is klein, donker, niet gemeubileerd. Geen keuken, geen slaapmatten...niks. Een 'all in one' ruimte zoals Cariza het noemde. De huur was 1000 peso per maand (bijna hun gehele inkomen). Het dak lekt. Het is triest..

Cariza's man werkt drie ochtenden per week, 

meer werk is er niet. 

Ik vroeg of ze genoeg verdienden om hun kinderen  

elke dag eten te geven?

Cariza barstte in tranen uit. 

Nee, dat hadden ze niet.. 

Wanneer er geen eten was hadden haar man en zij vaak ruzie. Vanuit Compassion krijgen ze maandelijks een voedselpakket.

Ik vroeg Cariza of ze dromen had. Ze zou erg graag weer naar gaan, zodat ze kans had op een baan. Cariza en haar man hebben beide hun school niet afgemaakt vanwege geldegebrek.

Ze vertelden dat Compassion het lichtpunt in hun bestaan is.

Het voelde vreselijk om dit gezin achter te laten in deze troosteloze omstandigheden. Het liefst had ik alles gedaan wat in mijn vermogen ligt om ze te helpen.

 We hebben ze mogen bemoedigen, voor ze mogen bidden, maar het voelt niet 'genoeg'..

-x-x-x-x-x-x-

Mijn lieve reisgenoot Ale schreef een prachtig gedicht, 

dat bij mij het gevoel van 'tekort schieten' 

weer een beetje 'goed' maakte:

Met passie 

zaaien ze 

gouden korrels 

onder het dak 

boven de sloppen

en de wind

zoekt haar weg

door de straten

van de stad

vindt een hart

en brengt het zaad

tot leven 

-x-x-x-x-x-x-x-

Ik bid nog steeds voor haar, deze gezinsfoto zit tussen de bladzijden van mijn bijbel.

In het plakboek van mijn reis schreef ik bij deze foto:

Lieve Cariza, ik zal je niet vergeten en jouw verhaal vertellen. 

(En het verhaal van de vele andere 'Cariza's')

Mama

Zomaar een mama die we onderweg tegen kwamen toen we door de sloppen liepen. Ze was pas bevallen van haar negende kind: April

Hun huis zag er bijzonder slecht uit; onverharde vloer (lees modder), gammel, geen meubilair.

Hoe kan deze moeder ooit negen kinderen groot brengen?

Hoe zou je voelen wanneer je baby op moest groeien in deze smerige omstandigheden? Zonder heerlijke Zwitsal shampoos en zeepjes, pampers, hydrofieldoeken, enzovoort?

Bezige mama's

Bezige mama's zie je overal :-) Hulpmoeders.

In dit geval zijn het de mama's die de dagelijkse maaltijd voorbereiden die de kinderen op het Project krijgen.

Giegelige mama's

Ik had een gesprekje met onderstaande mama's. Ze reageerden steeds erg giegelig op mijn vragen. Ik vroeg ze of ze misschien verlegen werden van mijn vragen?

Nee, nee, dat was het niet... Ze hadden alleen nog nooit een buitenlander gezien! :-O

Bewogen mama

Ik hoop dat jij, net als ik, een bewogen mama bent.

Misschien wil je overwegen een kind te sponsoren van een mama die haar best doet om in zware omstandigheden haar kinderen te geven wat jij ook belangrijk vind voor jouw kinderen.

Misschien wil je een zwangere moeder ondersteunen, een pasbevallen moeder of een moeder met jonge kinderen.

Laat je moederhart spreken en maak het verschil voor een moeder ergens ter wereld. 

Maak van moederdag een dag van hoop voor een moeder in armoede.

website Compassion