Erica

Vandaag is het precies twee jaar geleden dat ik een dag doorbracht met ons sponsorkind 

Erica.

(Ik nam deel aan een sponsorreis van Compassion naar de Filippijnen.)

 

 Erica, was ons eerste sponsorkindje en op dat moment sponsorden we haar vijf jaar. In het begin van de sponsoring schreef haar moeder, Mylin, de brieven. 

Er ontstond via de brieven een bijzondere band tussen Mylin en mij. Twee moeders die in heel verschillende omstandigheden moeder waren. Ik had enorm veel bewondering voor Mylin, hoe zij, in die moeilijke omstandigheden, zeven kinderen groot bracht. 

We schreven over de kinderen, over onze belevenissen, maar ook over het geloof. Mylin had veel vragen en ik beantwoorde ze. Ze schreef vaak dat ze veel aan mijn antwoorden en bemoedigingen had, dat ze er door geraakt werd en dat ze wist dat het God was die door mijn woorden tot haar hart sprak.

-x-x-x-x-x-x-x-x-

De dag vond plaatst in het Ocean Park Manilla. Erica had Mylin en projectmedewerkster Mhye meegenomen. De ontmoeting was zo bijzonder; zo echt, maar tegelijkertijd zo onwerkelijk!

(ik, Erica, Mylin, op de achtergrond Mhye)

 Het was bijzonder om samen door het prachtige Ocean Park te lopen, te genieten van de aquaria. 

Erica, maar ook Mylin hadden nog nooit zoiets gezien! 'Leeft dit echt allemaal in de zee?' vroeg Mylin verbaasd :-)

Onder het lopen waren we druk aan het kletsen, lachen, huilen en knuffelen. Erica zei niet veel, maar haar blik sprak boekdelen. Zo nu en dan pakte ze mijn hand vast en liepen we hand in hand verder.

 

 Ik had met Compassion geregeld dat ik ook een bezoek aan Erica haar huis en Project kon brengen op de sponsordag. Nu ik er toch was wilde ik ook graag haar 'echte leven' zien.

In de middag vertrokken we met een taxi naar het Project en naar haar huis. Het voelde wel wat vervelend dat ik haar tijd 'ontnam' in het Ocean Park, omdat ik 'zonodig' naar haar huis wilde. 

Mylin maakte haar in de auto helemaal druk over de staat van netheid bij haar thuis. Hoe herkenbaar! 'Eric is thuis met de kinderen en ik weet niet of het wel netjes is...'

De foto's van Erica's huis wil ik met jullie delen. Heb ze tot nu toe nooit eerder op internet laten zien, omdat het 'pijnlijk' is om ze te zien. Het doet me verdriet dat mensen waar ik zo veel van hou in deze omstandigheden moeten wonen. Het is onrechtvaardig...

Via (smerige) steegjes die steeds smaller werden kwamen we uiteindelijk bij Erica's huis.

Het was confronterend om te zien waar Erica woont, waar haar leven zich afspeelt. Het allerlaatste, allerkleinste krotje was haar thuis.

Van de vrolijkheid in het Ocean Park naar Erica's realiteit. Ik moest echt even een knop omzetten. Ik wilde niet ter plekke in tranen uitbarsten, mijn emoties tonen. Ik ben dankbaar dat ik opgewekt en vrolijk kon blijven. De tranen kwamen 's avonds.

De foto's spreken voor zich:

Erica

Eric, de vader van Erica. Ook een man van weinig woorden, maar zijn 'big smile' zei genoeg.

'Alles wat hier staat hebben we van jullie gekregen' zei hij

Mijn hart brak... 

Bijzonder om te zien dat ze er toch iets gezelligs van maken met de weinige dingen die ze hebben.

Erica nam me mee naar boven om haar slaapkamer te laten zien. Het was boven erg laag, de ruimte was opgedeeld in twee stukken; Eric en Mylin sliepen met jongste broertje Erish in een apart kamertje. De andere vier (nog thuiswonende) kinderen sliepen in dit deel. Ik heb geen matrassen of dekens gezien.

 gaten in de muren

 twee slaapgedeeltes

Erica liet mij de stickers zien die ze in de loop van de jaren van ons gekregen had. Op dat moment schaamde ik me en dacht ik 'wat moet ze met al die stickers, ze heeft niks om het op te plakken!'

 

Oma Estrella kwam ook even langs. Ze woont in de buurt.

Wat een bijzonder paar! Ze deelden een en ander over hun liefde voor elkaar. Het is echt bijzonder dat ze al zo lang bijelkaar zijn.  In veel gevallen verlaat de vader het gezin op zoek naar 'een beter leven' of als gevolg van een verslaving.

Ik had in Nederland een bijbel in het Tagalog gekocht voor Eric en Mylin. Ze waren er enorm blij mee! Ze hadden alleen een engelse bijbel. Mylin vond het erg grappig dat ik in mijn land een bijbel in haar taal had gekocht.

 

Ik had een plakboek voor Erica gemaakt van 'ons leven'. Er zaten een aantal zwaaifoto's in (o.a. van de klas van beide dames, van de kerk), brieven geschreven door onze ouders en broers en zus, twee artikelen die in de krant hadden gestaan over mijn reis en natuurlijk heel veel foto's :-)

Het boek werd uitgebreid bekeken en maakte diepe indruk. Op een gegeven moment vedween Eric met het boek naar boven. Later hoorde ik van Mylin dat hij helemaal geemotioneerd was geweest door de liefde die uit het boek sprak.

de 'wasmachine'

 

de achtertuin

de muren

 

de badkamer

Lieve, lieve mensen!

Na het huisbezoek vertrokken we weer naar het Ocean Park. We hadden de 'nibbling fish' nog ten goede. (visjes die aan je voeten knabbelen) Wat hadden we een lol! We hebben zoveel gelachen! Heerlijk om de 'zwaarte' weer even kwijt te raken.

 

(handen van Mylin en mij)

Gedurende dag heb ik natuurlijk ook veel met Mylin gepraat. Twee weken voordat ik kwam overleed haar oudste zoon Melvin. Het was echt een dag met afwisselende emoties. Verdriet, vreugde, plezier, dankbaarheid, liefde, ...

Mylin heeft wel honderd keer Salamat, het filippijnse woord voor bedankt, tegen me gezegd die dag. Dat voelde ongemakkelijk. Ik voelde mij die grote dankbaarheid niet waard. Ik zou zoveel meer moeten doen..

En toen kwam het afscheid steeds dichterbij... vreselijk! Wat had ik de dag graag nog wat langer gerekt!

'I love knowing that God is always just as near to you as He is to me, because it keeps us so close - in heart, soul and in spirit no matter where we are.'

Het was een bijzondere dag waar ik nog vaak aan terugdenk.

(en waar nog zoveel meer over te vertellen is :-))

Erica nu

Na de reis hebben we een familiegift overgemaakt waarmee het huis is opgeknapt. De houten muren zijn vervangen door stenen muren. De bovenverdieping is verhoogd en er zijn meer slaapkamers gemaakt. Erica heeft nu samen met haar zus een eigen kamer. Ze stuurde een brief met foto's van het eindresultaat. 

Ze schreef o.a. dat ze zo blij was dat ze niet meer bang hoefde te zijn dat hun huis in zou storten wanneer het stormde.

Compassion Nederland

Bevrijd kinderen van armoede in Jezus' naam.

één voor één