Het fluisteringen experiment is geslaagd!
(zie bericht vorige week)
Eigenlijk had ik gedacht dat het een week zou zijn waarin ik nergens aan toe zou komen, weinig tijd voor mezelf zou hebben en veel bezoekjes zou afleggen.
Het liep anders... :-)
Ik ontdekte twee dingen:
1. Fluisteringen zijn niet alleen bedoeld voor anderen, maar ook voor mijzelf
2. Fluisteringen zijn ook creatieve ideeen / ingevingen
Hoe zag mijn week eruit?
Maandag was inderdaad een drukke dag. Heb niks aan mijn huishouden kunnen doen, terwijl maandag aktijd mijn drukste dag is. Dat was wel even 'slikken'. Daar stond tegen over dat ik met drie mensen tijd heb doorgebracht; ze mocht steunen, verrassen en bemoedigen.
Dinsdag bracht ik de dames naar school. Toen ik terugliep zag ik een grote waterplas in onze straat. Ik dacht: 'wat zou het leuk zijn om bootjes van papier te vouwen en die daarin te laten varen'
Thuis haalde ik het achterstallige werk van maandag in :-) en las ik verder in het boek 'een vrouw naar Gods hart'.
Om twaalf uur haalde ik de Dames van school. Oudste dame liep met haar hoofd naar beneden. Ze was duidelijk verdrietig. Onderweg naar huis probeerde ik erachter te komen wat er aan de hand was, maar ze vertelde niks. Thuis begon ze te huilen en vertelde dat ze met een kaart bezig was geweest voor heit en dat een vriendin deze stuk had gemaakt.
Ik dacht terug aan mijn 'bootjes-ingeving' en zodra we het eten op hadden deelde ik het plan met de Dames. Ze waren meteen dolenthousiast. Even later gingen onze bootjes te water :-)
Wat een plezier om zomaar even 'iets geks' te doen tussen de middag!
Oudste Dame was haar verdriet alweer vergeten..
Woensdag was ik moe en ik werd ook niet vrolijker van het idee dat ik eigenlijk een dubbele portie werk had; dat van dinsdag en dat van woensdag.
Ik dacht: 'laat de boel de boel en ga lekker in bad'
Was even in dubio, maar had inmiddels ontdekt dat fluisteringen ook voor mijzelf konden zijn dus daar lag ik op een gewone woensdagmorgen heerlijk te relaxen in bad!
Terwijl ik daar zo in bad lag had ik een idee; 'laten we ergens een bakje koffie gaan drinken'
Toen ik uitgebadderd was stelde ik het Geliefde (die woensdags vrij is) voor. Hij sprong direct op. We dubio-den er nog even over (zijn we op tijd terug bij de school voor de kinderen, zullen we toch maar thuis een bakje doen) maar we gingen toch.
En achteraf hadden we het niet willen missen!
Terwijl we op zoek waren naar een parkeerplek zagen we de auto van Geliefdes ouders. We reden een stukje terug, en ja hoor, ouders zaten in de auto. Wat een 'toeval'!
Je raad het al: we zijn met zijn vieren een bakje koffie met iets lekkers gaan drinken. We genoten van het spontane van het hele gebeuren. Het was gezellig!
(Mijn woensdagklus heb ik later op de dag ingehaald :-))
Donderdag heb ik gehoor gegeven aan een andere 'ingeving'; een dankbaarheidsboom maken, waar we onze dankbare dingen (of gebeden) in kunnen hangen. Het leek mij zo leuk om (zo nu en dan) na de maaltijd even bij onze dankbare dingen stil te staan.
Zo gezegd zo gedaan. Ik werd direct vereerd met drie complimenten!
Jongste Dame was dankbaar dat ze samen met mij het eten had mogen maken. (we hadden voor een 'welkom thuis' sfeer gezorgd voor Geliefde en oudste Dame: lekker eten, muziekje aan, geurkaarsen aan)
Oudste Dame was dankbaar dat ik altijd zo goed voor haar zorgde.
Geliefde was dankbaar voor het 'welkom thuis'.
Vrijdag heb ik samen met Jongste Dame het werk van dinsdag ingehaald. We hadden zo'n plezier in het samen poetsen.
Toen we klaar waren liep Jongste Dame naar het bakje met kaartjes voor de dankbaarheidsboom en vroeg:
Wil je even opschrijven: bedankt dat het zo gezellig was om samen te poetsen.
Dankbaarheid opent de deur naar Gods
zegeningen.
